ادیان الهی و کتابهای آسمانی که خداوند بر انبیاء گذشته نازل فرمود، مورد اعتقاد کامل ماست، و آنچه در زمان حاضر موجود است اسمی از آن ادیان است، و ما اطمینان کامل به آنها نداریم (هر چند مطالب حقی هم در آنها یافت می شود) چون یا سند ندارند و یا تحریف شده اند.

مثلا: تورات، دارای سه نسخه است:

نسخه عبرانی که نزد یهود و علمای پرتستان معتبر است.

نسخه سامری که نزد سامریین (طائفه دیگری از بنی اسرائیل) معتبر است.

نسخه یونانی که علمای مسیحی غیر پرتستان آنرا معتبر می شمارند.

نسخه سامریان فقط شامل پنج کتاب حضرت موسی علیهم السلام و کتاب یوشع و داوران است، و کتب دیگر عهد عتیق را معتبر نمی شمارند.

مدت زمان از خلقت آدم تا طوفان نوح در نسخه اول 1656 سال است و در نسخه دوم 1307 و در نسخه سوم 1362 سال. [1]

پس هر سه نمی توانند صحیح باشند؛ و بلکه یکی باید معتبر و صحیح باشد، و آن هم معلوم نیست کدامست؟

برای اطلاع بیشتر به کتاب راه سعادت مراجعه بفرمائید. [2]

و یا اینکه: عقل انسانی بعضی از مبانی اعتقادی، این ادیان را، نمی تواند باور کند.

مثلا در تورات خدا به صورت انسانی معرفی شده که راه می رود، آواز می خواند، دروغگو فریب کار است زیرا به آدم گفته است که اگر از درخت نیک و بد بخورند خواهند مرد ولی بعدا آدم و حوا از میوه آن درخت خوردند، و نه تنها نمردند بلکه به نیک و بد هم آشنا شدند. [3]

و یا داستان کشتی گرفتن خدا با حضرت یعقوب که در تورات آمده است. [4]

اما وضعیت ادیان دیگر که از نظر قدرت مبانی و سندیت تاریخی و تعداد پیروان بسیار پائین تر و ضعیف تر از این دو دین بزرگ (یهود و مسیحیت) هستند، روشن است که چگونه خواهد بود و شما برای تحقیق می توانید به کتب تاریخ ادیان مراجعه فرمائید.

اما این ادعا که اسلام دین حق است را می توان از راههای مختلف اثبات کرد:

زنده بودن معجزه این دین، چون معجزه این دین "قرآن" است.

شماره پیامکی بالا جهت برقراری ارتباط با عزیزان و بیان نظرات افتتاح شد.

برای غضویت مرکز دین کامل کلمه عضو را به شماره ۵۰۰۰۱۰۷۰۷۱۴۱۴ ارسال نمایید.

همچنین امکان ارسال نظرات و ارتباط دو طرفه پیامکی نیز میسر است.

با سپاس

دین کامل

دریافت
عنوان: آیت الله بهجت
نماز

شما را سفارش می کنم به اینکه نمازهایتان را در بهترین و با فضیلت ترین اوقات آنها به جا بیاورید و آن نمازها با نوافل، 51 رکعت است؛ پس اگر نتوانستید، 44 رکعت بخوانید و اگر مشغله های دنیوی نگذاشت آنها را به جا آورید، حداقل نماز توابین را بخوانید [نماز اهل انابه و توبه هشت رکعت هنگام زوال است.]

 مرحوم علامه طباطبایی و آیت الله بهجت از ایشان نقل می کنند که می فرمودند:«اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد مرا لعن کند.»

 مرحوم آقای سید هاشم رضوی هندی می فرمایند:روزی یکی را به محضر آقای قاضی آوردند که مثلا آقا دستش را بگیرد و راهنمایی اش کند. مرحوم آقای قاضی فرموده بودند:«به این آقا بگویید که نماز را در اول وقت بخواند.» بعد معلوم شد که آن آقا وسواس در عبادات داشته و نماز را تا آخر وقت به تأخیر می انداخته است.

  اما وصیت های دیگر، عمده آنها نماز است. می فرمودند نماز را بازاری نکنید اول وقت به جا بیاورید با خضوع و خشوع. اگر نماز را تحفظ کردید همه چیزتان محفوظ می ماند و تسبیح صدیقه کبری سلام الله علیها که از ذکر کبیر به شمار می آید و آیت الکرسی در تعقیب نماز ترک نشود.

دریافت

دعای قنوت نماز

آقای قاضی می فرمودند این دعا را در قنوت نماز بخوانید:«اللهم ارزقنی حبّک و حبّ ما تحبه، و حبّ من یحبّک، والعمل الذی یبلغنی إلی حبّک واجعل حبّک احبّ الاشیاء إلی.» خداوندا محبت خود را و محبت کسانی را که دوست داری و محبت کسی که تو را دوست دارد و عملی که مرا بسوی محبتت برساند را ؛ روزی ما بفرما و محبت خود را محبوب ترین چیزها نزد ما قرار بده.

نکته اول، درباره مفهوم شهادت است. پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: مَن قُتِلَ فی سَبیلِ الله فَهُوَ شَهید؛ یعنی کسی که در راه خدا کشته بشود شهید است. در جای دیگر پیامبر اکرم (ص) دایره شهادت را باز کرده اند و فرموده اند: وَ مَن مات فی سبیل الله فَهُوَ شَهید؛ یعنی هر کس که در راه خدا بمیرد، خواه در میدان جنگ یا در غیر میدان جنگ، و خواه بوسیله دشمن هدف قرار بگیرد یا در حادثه طبیعی و حتی در بستر از دنیا برود، شهید است. حال ممکن است سئوال شود، چگونه می شود که انسان به مرگ عادی از دنیا برود ولی مرگ او فی سبیل الله باشد؟ در پاسخ عرض می کنیم، هر کس که در راه تحقق رسالت دین خدا روزگار خود را سپری می کند و دغدغه حفظ و گسترش دین را دارد، مرگ او نیز فی سبیل الله است؛ اما آنچه مسلم است، شهادت مراتب و درجاتی دارد و کسی که شجاعانه و با آگاهی از سرنوشت خود، در میدان جنگ رو در روی دشمن قرار می گیرد و جسم خود را در معرض نابودی قرار می دهد، یا آن کس که بیرون میدان جنگ با شجاعت و بصیرت دست به کارهایی می زند که هر آینه احتمال ترور او از طرف دشمن هست، از جهت مرتبه و درجه شهادت، از سایر افرادی که در راه خدا از دنیا می روند بالاتر است لذا پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: افضل الشهداء الذین یقاتلون فی الصف الاول فلا یلفتون وجوههم حتی یقتلوا؛ یعنی بالاترین شهدا کسانی هستند که در خط مقدم نبرد نظامی و در حالی که روی خود را از دشمن برنمی گردانند و فرار نمی کنند، کشته می شوند.

نکته دوم، برمی گردد به اینکه چرا به کسی که در راه خدا کشته می شود یا می میرد، شهید گفته می شود؟ شما می دانید که در قرآن مجید برای این افراد از تعبیر شهید استفاده نشده است بلکه قرآن از شهادت اصطلاحی، به قتل فی سبیل الله تعبیر کرده است اما در روایات از این عنوان زیاد استفاده شده است. شاید رمز اطلاق عنوان شهید به این افراد، این باشد که کسی که جان و تمام سرمایه خود در این دنیای مادی را در راه خدا فدا می کند، به عالی ترین افتخار یعنی افتخار «لقاء الله» دست پیدا می کند. لقاء الهی یعنی نظر کردن به وجه خدا. امام خمینی (ره) می فرمودند: شهید نظر می کند به وجه الله. اباعبدالله (ع) وقتی می خواستند از مکه رهسپار عراق شوند، خطبه ای خواندند که در آن فرمودند: «مَن کان باذِلاً فینا مُهجَتَهُ و مُوَطِنّاً علی لقاءِ الله نَفسَه فَلیَرحَل مَعَنا» یعنی هر کس آماده است خون خود را در راه ما ( که راه خداست ) نثار کند، و خود را آماده لقاء خداوند سازد، با ما رهسپار شود. با این حال، روشن است که این نظر کردن به معنای رؤیت حسّی نیست بلکه منظور ادراک قلبی است که خود این ادراک بر حسب ظرفیت افراد ذومراتب است؛ همچنین وجه خدا در اینجا به معنای ذات خدا نیست چرا که ذات خداوند برای هیچ کس حتی پیامبران و ائمه (ع) قابل اکتناه نیست، بلکه منظور از وجه خدا، اسماء و صفات الهی است که در افعال و آیات الهی بروز و ظهور دارد ولی حجاب های ظلمانی و حتی نورانی، مانع نظر کردن به وجه الهی در عالم می شود و زمانیکه شهید، مهم ترین حجاب، یعنی حجاب نفس را آگاهانه و در راه خدا کنار می گذارد،